Het verband tussen heiweerstand en draagvermogen

Waterspanning tijdens het heien

Van oudsher is getracht een verband te leggen tussen het statisch draagvermogen enerzijds en de heiweerstand bij gebruik van een bepaald heiblok anderzijds. Het grote aantal bestaande heiformules toont aan dat deze onbruikbaar zijn voor het bepalen van het paaldraagvermogen. De afwezigheid van deze relatie wordt in hoofdzaak veroorzaakt door waterspanningsontwikkelingen:

Bij relatief los gepakt zand zal bij verdichting ten gevolge van het heien een wateroverspanning ontstaan die gelijktijdig de korrelspanning en daarmee de schuifsterkte reduceert. Dit leidt tot een lage heiweerstand. In de statische toestand treden deze waterspanningen niet op en voldoet het draagvermogen aan de verwachtingen. Het fenomeen kan getraceerd worden door het heiwerk enige tijd te onderbreken en de weerstand tijdens de eerste heislagen te observeren.

Expansie

Bij zeer dicht gepakt zand neigt de grond als gevolg van het heiproces tot expansie. Hierbij wordt een tijdelijke onderspanning van het grondwater veroorzaakt. Dit leidt dan weer tot een verhoging van de korrelspanning en daarmee van de schuifsterkte. In dat geval zal de heiweerstand relatief hoger worden dan verwacht op basis van het voorziene statische draagvermogen van de grondslag.